پرسه درخیال

(پروین)

بالا میروم از آسمان

وخوشه هایی می چینم از آن

                                  پروین

پروین

دلم برای خوشه های گیسوانت  

که طناب دار مرا بافته اند

                             تنگ

و تو که خیال میکنی

آسمان نگاهت به من

 

نه به همه جز من تعلق دارد!

 

بالا میروم

بالاتر از آسمان نگاهت

مصلوبم میکند

تا آسمان

از آبی چشمانت بیا موزد

پروین ترین خوشه ی آسمان

زمینی گیسوان طلایی توست

هر چند با آن

طناب دار مرا بافته ای!