و خواندم مست :

(فرشته ي بي لب خند ي ست عشق

پري خوان معصوم ِ درون !

آه

شريان ِ معطر ِ‌شراب و بهار نارنج...

در رگ ِ تفسيده ي لحظه !

بعد از تو من مردم !

چون كلام له شده در نجاست ِ سكوت ...