حرف نازکی ست ، برخواهم گشت
ودرنیستان چشمانت
دیدبانی خواهم داد
کسی گفت آب
من تشنه برگشتم .
آن طرف پشت پرچین بی خیالی
دختری باشلیته ی قرمز
غازهایش را از چرا برمی گرداند .
حرف تازه ای نیست
من همیشه برمی گردم
فکرهای روشنت اما
از آن من نمی شود.
همه راه های جهان
به استوای دیدار تو ختم می شوند!
پاهای برهنه ام نگران نیامدن اند
زمین زیر پایم عرق کرده است
من گم شده در مزرعه ی دور آفتاب
به آینه می اندیشم
همه ی روزها درمن پراکنده اند
همه ی تو در من!
من گم شده در خویشتن خویش
به استوایی ترین منطقه در زمین خواهم رسید!
